Costa Teguise is ronduit een massatoerisme plaats maar het heeft weinig hoogbouw en er is een aardige wandelboulevard aangelegd. Deze wandelboulevard gaat in een aantal gevallen over in een pad over het strand wat ook het begin van de tocht aantrekkelijk maakt.

Zodra we de bebouwing verlaten wordt het landschap direct spectaculair anders. We lopen letterlijk een maanlandschap in. Het klimaat van Lanzarote is zeer droog en dat is hier duidelijk te zien. Er is nauwelijks begroeiing en als het er is dan bestaat het uit droge stekelige struikjes of cactussen. Wij liepen hier in januari en dat is de meest natte periode van het jaar. Ook dat was te zien veel kleine bloemetjes en plantjes die het proberen kort te bloeien na een spaarzame regenbui.

De wandeling loopt met een grote boog door dit onherbergzame land en biedt een beeld op een woesternij waarin het mooi wandelen of mountainbiken is. De wandeling heeft weinig hoogteverschillen maar is relatief zwaar vanwege de oneffen paden. Neem wat te eten en te drinken mee want onderweg is er niets.

Teguise is de voormalige hoofdstad van Lanzarote en heeft daardoor een wat oudere kern. Verder is het een klein slaperig stadje met een aantal aardige straatjes eromheen.

Hoog boven het stadje torent een fort op een berg uit. Het fort is momenteel in gebruik als piratenmuseum en is daarmee een aardige uitbreiding van de wandeltocht.

De wandeltocht laat je eerst richting het fort lopen, dat is aardig berg op maar de weg is goed. Echter wij lopen niet tot aan de top maar slaan bij de wandelbordjes rechtsaf richting Teseguite een uitgespreide nederzetting met wat kleinschalige aride landbouw. Hier zagen wij voor het eerst de muurtjes en de kuiltjes voor de druiventeelt in een hard klimaat als hier op Lanzarote.

Na Teseguite vervolgens we onze weg door een steeds droger en desolater landschap. Na de snelweg zien we de vulcaan bij de Costa al maar de bebouwing blijft lange tijd onzichtbaar omdat we eerst richting een kam moeten lopen. Daarna het laatste gedeelte over de boulevard een waar contrast met het lege landschap waar we hiervoor doorheen liepen

Deze wandeling is een combinatie van een strandwandeling en een bergwandeling. Het eerste gedeelte gaat over het strand waar veelal surfers hun kunsten vertonen bij een goede wind.

We wandelen het strand zo veel mogelijk af tot we niet verder meer kunnen. OP dat moment lopen we over de stenen naar een hogergelegen onverharde weg. Waar deze weg stopt kun je een stenig pad gaan volgen schuin omhoog. Bij de T splitsing loop je vervolgens schuin omhoog terug in de richting van een paar gebouwtjes. Vervolgens volg je het pad dat de hoogtelijnen volgt tot aan het bungalowpark waar je vervolgens terug naar het strand loopt

Een wandeling met mooie vergezichten en een prachtig strand

El Golfo is een klein vissersplaatsje aan de westkust van Lanzarote. Het dorp is een toeristische trekpleister dankzij de bijzondere rotsformaties die er te zien zijn: de steile vulkanische rotswanden aan de kust en een klein groen meertje, het Lago Verde. Het meertje wordt gevuld door ondergronds zeewater en de groene kleur van het meertje wordt door algen veroorzaakt.

Deze wandeling bezoekt het groene meertje maar het meest spectaculaire deel is het pad pal langs de kust naar het noorden. Dit gedeelte van de route gaat over een enorm lavaveld van een vulkaanuitbarsting een paar honderd jaar geleden. Doordat het nog zo jong is is het een ruig landschap met grillige gestolde lavavelden, nauwelijks begroeiing en een ruige zee met enorme golven die tegen de rotsen aanslaan.

Na ongeveer twee kilometer klauteren kom je op een onverhard pad aan dat te bereiden is door (terrein) auto's. Dit pad brengt je met een grote bocht terug bij het dorpje El Golfo

Deze wandeling loopt door het wijnbouwgebied van Lanzerote. Een relatief onbekend wijngebied waar wij nog nooit van gehoord hadden. Het blijkt dat vrijwel alle productie ook geconsumeerd wordt op Lanzerote.

Het is een prima wijn (we hebben een paar smaken geprobeerd). De manier waarop men de wijn verbouwd is werkelijk bijzonder. Door het droge klimaat en de soms droge en hete wind heeft men een oplossing moeten verzinnen om de wijnranken te laten overleven. Daarom staan de wijnranken in een kuil met daaromheen een stenen muurtje in een halve maan vorm. Dat muurtje dient enerzijds om de wind tegen te houden anderzijds om het weinige vocht uit de lucht vast te houden

De wandeling gaat grotendeels door het wijngebied maar volgt ook enige tijd een hoge kam met een prachtig uitzicht over het oostelijke deel van het eiland. Het is daarmee wel een tocht met behoorlijk klimmen en dalen

Onze wandeling begon met een bijzonder spectaculaire overtocht, het was windkracht 7 die ochtend en dat is op de Canarische Eilanden geen reden om niet te varen, een vergelijking met een achtbaan is eenvouig te maken. Alleen een looping ontbrak.

Aangekomen op La Graciosa loop je in een paar stappen het hoofdplaatsje uit en bevindt je je in een volkomen leeg vulkaanlandschap. Dat in combinatie met een razend klimaat door de wind en de hoge golven een indrukwekkende wandeling. We hebben eenvoudigweg de "rondweg"gevolgd over het eiland en die gaf ons al voldoende beeld van de schoonheid van het eiland.

Neem onderweg wel proviand mee of koop het in Caleto del Sebo het hoofdplaatsje van het eiland.

Bij Guatiza ligt een Barranco met een mooie stukje natuur eromheen. Wij liepen hier in januari en dan zie je dat na een bui al het water via stroompjes en geultjes naar dit laagste punt stroomt. En aan de steile hellingen te zien is dat proces al een paar duizend jaar aan de gang.

Water is schaars op Lanzarote dus je ziet gelijk dat op dit soort plekken men geprobeerd heeft landbouw te ontwikkelen. Dat lukt op een aantal plekken goed, maar waarschijnlijk zijn de omstandigheden zwaar want ook hier een aantal verlaten boerderijen.

Wel is alles verrassend groen en het laatste stukje van de wandeling gaat door een mooi en rustig valleitje waar het tijdens onze wandeling erg groen en weelderig was.

Playa Quemada is een klein vissersplaatsje aan het einde van een doodlopende weg. Hier is weinig te merken van enig massatoerisme, er zijn een paar visrestaurants maar voor de rest gebeurt er vooral heel weinig.

De wandeling gaat langs de kust naar Puerto Calero waat zeker meer toerisme is al kun je niet echt van massatoerisme spreken. Een wat meer luxe badplaats met een mooie boulevard en een jachthaven met een groot aantal luxe jachten.

Bijzonder was dat we tijdens de wandeling een onderzeeboot zagen bovenkomen. Verder is de wandeling over het pad langs de kust mooi omdat we vlak langs de rand lopen, je moet geen hoogtevrees hebben hier.

Deze wandeling begint met een asfaltweg die na een paar kilometer overgaat in een onverharde weg. Deze onverharde weg gaat over in een geitenpaadje dat spectaculair langs de kust slingert.

Met name als het waait (en wanneer waait het niet op Lanzarote) zijn de golven die tegen de kust aanslaan spectaculair.

Na een paar uur wandelen in absolute eenzaamheid (meestal) kom je terecht op de boulevard van de Costa. De overgang kan niet groter zijn, hier volop kuierende mensen, terrassen, pubs met voetbalwedstrijden.